Tuesday, 15 March 2022

காரல் மார்க்ஸ் நினைவு நாள்: 14.03.1883

 2022-03-15


காரல் மார்க்ஸ் நினைவு நாள்: 14.03.1883


சகலவிதமான அடிமைத்தனங்களையும் ஒழிக்காமல் மனித விடுதலை சாத்தியமாகாது. 

- காரல் மார்க்ஸ்


தத்துவ அறிஞர்கள் பல உலகைப் பல வழிகளில் விளக்கிச் சென்றுள்ளனர். ஆனால் உலகை மாற்றுவதே நம் குறிக்கோளாகும்.

- காரல் மார்க்ஸ்


"Communism is the return of man himself as a social, i.e. really human being, a complete and conscious return which assimilates all the wealth of previous development. Communism, as a fully developed naturalism, is humanism, and, as a fully developed humanism, is naturalism. It is the definitive resolution of the antagonism between man and nature, and between man and man. It is the true solution of the conflict between existence and essence, between objectification and self-affirmation, between freedom and necessity, between individual and species. It is the solution of the riddle of history and knows itself to be this solution." 

—Karl Marx (from the book 'Questions of Freedom and People Emancipation by Kobad Ghandy).



மயிரிழையில் உயிர் தப்பினேன் - ஊழே நமக்கு நல்ல உதவியாகும்!

 2022-03-15

மயிரிழையில் உயிர் தப்பினேன் - ஊழே நமக்கு நல்ல உதவியாகும்!



14 மார்ச் 2022 காலை 09:30 மணி போல் - ஹவுன்ஸ்லோ, இலண்டன்

Blue Dot - Thol about to cross the road (back from morning walk)

Blue arrow - Thol would have crossed in a few seconds

Green line-arrow - A car coming in Barrack Road should have, indicated right turn, slowed down, checked the oncoming traffic and any pedestrians about to cross Corporation 
Avenue (from one side to other side) and turned right slowly.

Red line-arrow - Instead the car (driving about 30 mph - actual speed limit is 20 mph) without slowing down drove into the wrong lane and sped away.

In a second or two I would have (only checking the traffic from Corporation Avenue in the lane towards Barrack Road) stepped into the lane.

If not fatal, I would have been injured very badly.

I escaped but one day the same driver (getting into this habit) will definitely hit somebody.

Nothing special about me. Today thousands of people all over the world would have died in road accidents or horribly injured or escaped by a hair width.

That is Life and Death!

Take care!

Shan:

I'm glad you are Ok. Probably an American or French (or some other country which drives on the right side) driver.

Pillai:

Take care.In driving there is " defensive driving" for safety.Pedestrians too should follow the " defensive walking", particularly in countries where rules are followed strictly.In India rules are followed scantily; that way we are ingrained with expecting the worst.

Thillai:

I’m glad you’re ok.

Bala:

Hope you're ok. Saw your email; Glad to know you escaped. Probability of such a thing happening again is low? That's another good news.

Thol:

Thanks Bala, I am fine. It seems that we have to look all around before crossing a road, to be on the safe side.

Valluvan:

Good You are alive and safe!

May be. But I think that GOD has sent a warning that "you are talking about me too much, more than I know about myself"

Thol:

Likely...

Man as God doesn’t think but knows.
God as man thinks but doesn’t know.

மனிதன் கடவுளாய்ச் சிந்திப்பதில்லை; அறிவான்.
கடவுள் மனிதனாய்ச் சிந்திக்கிறான்; அறியான்.

Think - self-reflective knowing (knowing that one knows).
Know (raw consciousness) - knowing without self-reflection

கடவுள் மனிதன் பாட்டைப் (அறிவ‌தை அறிந்து அவலப்படுவது) படுவதில்லை.
மனிதன் கடவுள் பாட்டைப் (அறிவாக இருப்பதை அறியாமை) படுவதில்லை.

இது போல் அதிகப்பிரசங்கியாக உளறினால் கடவுளுக்குக் கோபம் வரத்தானே செய்யும்.

In fact, before the escape, while walking in the nature reserve (about 9:00 am) my mental chattering (narrative; story-spinning; talking-to-myself) suddenly stopped and for a few minutes there was great peace and silence (it was not a trance - one can achieve this peace/silence by taking anti-depressant tablets) and I was fully aware / awake to it (the world or my body didn't disappear!). Then the usual mental chattering resumed.

Looks like since God failed to kill my ego (for good) in the first attempt, he made a second attempt to kill the ego-container (body)!

எமன் எட்டிப் பார்த்து விட்டுப் போய் விட்டான், இன்று!

Ha ha!

ITV:

மகிழ்ச்சி, தொல்!

இம்மாதிரி எனக்கு (இங்கிலாந்தில்) நேர்ந்த இரண்டு நிகழ்வுகள் மனதில் பதிந்துள்ளன. இம்மாதிரி சமயஙகளில் ஊழ்விதி என ஒன்று இருக்கிறது என்பது மட்டுமே மனதில் தோன்றுகிறது.

Thol:

தனி ஒவ்வொருவருக்குமான ஊழ் இருக்கிறது என்பதற்கு, நாம் அப்படி நினைத்துக் கொள்வதைத் தவிர, வேறு ஆதாரம் இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. ஆனால் அப்படி நினைத்துக் கொள்வது (துயர நிகழ்வுகளை ஏற்றுக் கொண்டு வாழ்க்கையைத் தொடர்வதற்கு) மனிதர்களுக்குத் தேவையான ஒன்றாக இருக்கிறது என்று சொல்லலாம்.

பொதுவாக வெற்றி, ஏற்றம், நல்வாய்ப்புகள் அமையும் போது மனிதர்கள் அதை ஊழ் என்று நினைத்துக் கொள்வதில்லை. அவற்றிற்குத் தங்களுடைய விடா முயற்சி, அறிவுத் திறன், ஒத்துழைப்பு போன்றவைதான் காரணங்கள் என்று எண்ணிக் கொள்கிறோம்.

துயரம், தோல்வி, தீயவாய்ப்புகள் அமையும் போதே மனிதர்கள் அதை ஏற்றுக் கொள்ள ஊழ் / விதி / கடவுள் செயல் இவற்றைச் சொல்லிக் கொள்கிறார்கள்.

மற்ற விலங்குகளின் வாழ்க்கையில் நடப்பனவற்றிற்கு ஊழ், விதியை நாம் காரணம் சொல்வதில்லை.

நிலநடுக்கம், புயல், எரிமலை வெடிப்பு, வெள்ளம்... போன்ற இயற்கை நிகழ்வுகளுக்கு ஊழ், விதியை நாம் காரணம் சொல்வதில்லை.

மனிதர்களின் தன்னுணர்வால் (self-consciousness / self-reflection) வரும் சாதக, பாதக‌ விளைவுகள் இவை. 

கலிலீயோவால் பிரபஞ்சத்திற்கு, சூரியக் குடும்பத்திற்கு உலகமே மையம் என்பது வீழ்ந்தது.

மனிதன் கடவுளின் தனிச்சிறப்பான படைப்பு என்பது டார்வினால் வீழ்ந்தது.

என்றாலும் அறிவியலின் பெயரில் மனிதர்கள் தங்கள் முக்கியத்துவத்தை (we are higher animals / we are intelligent / we are dominant species) மறைமுகமாகப் புகுத்தியும் போற்றியும் மனப்பால் குடித்து வருகிறார்கள். அதனால் தன்-மையச் (self-centred / self-obsessed) சிந்தனைகள், போக்குகள் மேலும் மேலும் வளர்ந்து வருகின்றன. அதன் சாதகங்களை விடப் பாதகங்கள் அதிகமாக வந்து மனித குல, மற்ற உயிரினப் பேர‌ழிவுக்கு இழுத்துச் செல்வதைப் பார்க்கிறோம்.

மனிதனின் தன் முனைப்பை, தான் உண்மையில் யார் என்ற புரிதலின் அடிப்படையில், செழுமையாகவும் செம்மையாகவும் ஆக்குவதன் அவசியத்தைப் புத்தர், திருவள்ளுவர், திருமூலர், சித்தர்கள் முதல் வள்ளலார், ரமணர் (ஏன் பெரியார், மார்க்ஸ் கூட அவர்க‌ள் பாணியில் இதை வலியுறுத்தி உள்ளார்க‌ள்) என்று பலர் வாழ்ந்து காட்டியுள்ளார்கள்; இன்றும் பலர் வாழ்ந்தும் வருகிறார்கள்.

எனக்கு என்று (இறைவனாலோ, இயற்கையாகவோ) தனி ஏற்பாடு (நன்மை, தீமை) இருக்கிறது என்பது சூரியன் உலகைச் சுற்றி வருகிறது என்பதை விட, மனிதன் ‍தனிச்சிறப்பான படைப்பு (கடவுளாலோ அல்லது பரிணாம வளர்ச்சியாலோ) என்பதை விடப் பேதைமையும் புல்லறிவாண்மையும் ஆகும் (folly and conceit).

எல்லாம் காரண காரிய (cause and effect) அடிப்படையில் நடக்கிறது என்றால் ஊழ், விதி என்பது வெறும் காரண காரியத்திற்கு மறு பெயராகவே இருக்க முடியும். அச்சங்கிலித் தொடர் (casual chain) நம்மால் விளங்கிக் கொள்ள முடியாத அளவுக்கு சிக்கலானதாக (complex) இருக்கலாம். அதை நம்மல் விரித்துச் சொல்ல முடியாத போது ஊழ், விதி என்று நினைத்துக் கொள்கிறோம் என்று சொல்லலாம்.

மனிதர் மன இயல்பில் விடை, காரணம் தெரியாத நிலையில் ஒரு வினாவை, நிகழ்வை அப்படியே தொங்க விடுவது (open ended) கடினமாக உள்ளது. எப்படியோ அதற்கு ஒரு காரணத்தை (ஊழ், விதி, முன்வினை...) அது தெளிவற்றதாக இருந்தாலும் சொல்லி அதை முடிக்கவும் மூடவும் செய்கின்றது.

இது அறிவியல் மனப்பான்மையிலும் பெருங்குழப்பம் (chaos) என்று வெளிப்படுகிறது.

காரண காரிய கருத்தை ஆய்வு செய்யப் போனால், 

காலம் (time) பொய்த்து (disappear) விடும்! 

இடம் (space) காலியாகி (collapse) விடும்! 

அதனால் இப்போதைக்கு ஊழே நமக்கு நல்ல உதவி(தி)யாகும்!


Thursday, 10 March 2022

வாழ்க்கையின் உண்மை நிலை

 2022-03-09

வாழ்க்கையின் உண்மை நிலை


தேவா:

 ஊரெலாங் கூடி ஒலிக்க அழுதிட்டு

பேரை நீக்கி பிணம் என்று பெயரிட்டு

சூறையங் காட்டிடை கொண்டுபோய் சுட்டிட்டு

நீரினில் மூழ்கி நினைப் பொழிந்தார்களே.

 

 சிறியவர்-முதியவர், ஆண்-பெண்,ஏழை-பணக்காரர் என எந்த வித்தியாசமும் பாராமல் எந்த முன்னறிவிப்பும் இல்லாமல் வருவது மரணம்.


மரணம் நிகழ்ந்த மறு நிமிடமே அது வரை இருந்த பெயரை நீக்கி விட்டு பிணம் என்று கூற ஆரம்பித்து விடுவார்கள்.


முதல் ஒரு மணி நேரம் தான் இறந்து போன அதிர்ச்சியும், அழுகையும் இருக்கும்.


பிறகு உறவினர்கள் கூடி எப்போது எடுக்கலாம் என்று முடிவெடுத்து ஊருக்கு வெளியே உள்ள சுடுகாட்டில் கொண்டு போய் எரித்து விடுவார்கள்.


வரும் வழியிலே குளித்து விட்டு அப்போதிருந்தே மறக்க ஆரம்பித்து விடுவார்கள். இது தான் வாழ்க்கையின் உண்மை நிலை.


தொல்:

ஐரோப்பாவில் இடைக்காலத்தில் (medieval period) வீட்டில் மேசை மீது மண்டை ஓட்டை வைத்திருப்பார்களாம், தங்களுடைய முடிவு இதுதான் என்பதைப் பார்க்கும் போதெல்லாம் நினைவூட்டிக் கொள்ள.

"தினமும் நம் நிலையாமையை (இறப்பை) நினைவூட்டிக் கொள்வது அன்றாட வாழ்வை வளமாக வாழ்வதற்காக இடப்படும் எரு (manure) ஆகும்."
    -  பொருள்: அலன் வாட்ஸ் Alan Watts 
    - சொற்கள்: நினைவில் உள்ள அளவில்

ரோமப் பேரரசர்கள் ரோமின் வீதியில் தேரில் வெற்றி ஊர்வலம் போகும் போது பேரரசர் தேரில் நின்று கொண்டிருக்க அவருக்குப் பின்னால் ஓர் அடிமை அவர் தலைக்கு மேல் லாரல் ரீத் (laurel wreath) எனப்படும் இலைகளான வளையத்தைப் பிடித்துக் கொண்டே பேரரசரின் காதில் அவ்வப்போது 'நீ ஒரு நாள் இறக்கப் போகிறவன்' என்று சொல்லிக் கொண்டு வருவானாம். அதாவது வெற்றி ஊர்வலத்தில் மக்கள் வாழ்த்தி, புகழ்ந்து ஆரவாரம் செய்வதால் போதை தலைக்கு ஏறிப் பேரரசரின் கண்களை மறைத்து விடக் கூடாது என்பதற்காக.

நீறு இல்லா நெற்றி மட்டும் பாழ் அன்று. தான் சாம்பலாகப் போவதை நினைவு படுத்துவதற்காக வைத்துக் கொள்ளும் திருநீறு (சாம்பல்) நெற்றியில் இருந்தாலும் அதன் உட்பொருளை நினைக்காவிடில் வாழ்க்கையே பாழ்தான்.

மற்ற விலங்குகள் சாகின்றன. ஆனால் மனித விலங்கு மட்டுமே சாவோம் என்பதை முன்னரே அறியும் என்று சொல்லப்படுகிறது. மற்ற விலங்குகளைக் கேட்டு உறுதி செய்து கொள்ள வழியில்லை.

மனிதன் ஒரு புறம் சாகாமல் என்றுமே இருப்பது போல் (பொன்னாசை, மண்ணாசை, பெண்ணாசை) செயல்படுகிறான். மறு புறம் எப்படியும் செத்து விடுவோம், இல்லாமல் போவோமே என்று எந்த வழியிலாவது (புகழ், சாதனை...) தொடர்ந்து அருவமாகப் பிறர் நினைவில் நிலைக்கப் படாதபாடு படுகிறான்.

"ஆசைகளிலேயே கொடிய ஆசை புகழாசை" 
    - மு.வ.

“Each night, when I go to sleep, I die. And the next morning, when I wake up, I am reborn.” 
― Mahatma Gandhi

உறங்குவது போலும் சாக்காடு உறங்கி 
விழிப்பது போலும் பிறப்பு (திருக்குறள்: 339. 34. நிலையாமை)
Death is like a slumber sleep
And birth like waking from that sleep

இன்னொரு பார்வையில் நம்முள் தொடர்ந்து செல்கள் பிறந்தும் இறந்தும் கொண்டே உள்ளன. அதனால் நாம் வாழ்கிறோம் (வாழ்ந்து கொண்டு இருக்கிறோம்) என்று சொல்வதும் நாம் சாகிறோம் (செத்துக் கொண்டு இருக்கிறோம்) என்று சொல்வதும் ஒன்றே. ஒரே நாணயத்தின் இரு பக்கங்களே.

இறந்தவன சுமந்தவனும் இறந்திட்டான் - அதை 
இருப்பவனும் எண்ணிப் பார்க்க மறந்திட்டான் (திரைப்படப் பாடல்)

நம் இறப்பைப் பற்றி பகுத்தறிவாகவோ உணர்ச்சிமயமாகவோ அதிகம் சிந்திப்பது அன்றாட வாழ்க்கையை ஆரோக்கியமாக வாழ உதவாது.

வாழ்க்கையில் நம்பிக்கை என்பதே நாம் நாளை (பெரும்பாலும்) இருப்போம் என்பது இல்லாமல் இருக்க இயலாது.

நெருநல் உளனொருவன் இன்றில்லை என்னும்
பெருமை உடைத்திவ் வுலகு (திருக்குறள்: 336. 34. நிலயாமை)
One was yesterday; not today!
The wonder of the world's way!

இன்னொரு வகையிலும் மனிதன் தான் தப்ப இயலாத சாவால் தினமும் சாகாமல் சாகிறான். எப்படியாவது வாழ்நாளை நீடிக்க என்னென்னவோ மருத்துவச் சித்ரவதைக்குத் தன் உடலை உட்படுத்துகிறான். ஆனால் அன்றாடம் சில உடல், உள நல பயிற்சி, கட்டுப்பாடுகளைக் கொள்ளாமல், 'எப்படியும் சாகப் போகிறோம். இருக்கும் வரை அனுபவிப்போம்' என்று மயங்குகிறான்.

மத நம்பிக்கை உள்ளவர்கள் மறுபிறப்பு (rebirth), உயிர்த்தெழுதல் (resurrection) எனப் பலவற்றை நம்புகிறார்கள்.

பில்லியனர்கள் உடலை (பிணத்தை) ஆழஉறைய வைத்துக் காப்பாற்றி, எதிர்காலத்தில் அறிவியல் தன்னை உயிர்த்தெழ வைக்கும் என்று நம்புகிறார்கள்.

முதுமையைத் தள்ளிப் போடவும் வந்து விட்டால் திருப்பி இளைமையாக்கவும் அறிவியல் ஆய்வுகள் வேகமாக நடைபெறுகின்றன. எலிகளின் முதுமையை பின் திருப்புவதில் சில வெற்றிகள் கிடைத்துள்ளன.

அறிவியல் அறிஞர், அறிவியல் நவீன ஆசிரியர் ஐஸக் அஸ்சிமோவின் 'இரு நூற்றாண்டு மனிதன்' என்ற கதையில் வரும் இயந்திர மனிதன் (ரோபாட்) இரு நூற்றாண்டுகள் ஒரே குடும்பத்தில் பல தலைமுறையினருடன் (பிறந்து வாழ்ந்து இறந்து போகின்றனர்) வாழ்ந்து சலித்து முடிவில் சாக விரும்பும்; அதன் விருப்பப்படி அதன் சொந்தக்காரர் அதைச் சாகச் செய்வார்.

இறப்பு இல்லை என்றால் வாழ்க்கை வாழ்க்கையாக இருக்குமா?

சண்முகசுந்தரம்:

ஜெயகாந்தன் ஒரு நாவலில் (வாழ்க்கை அழைக்கிறது என்று நினைவு) சொல்கிறார்:

என்றாவது ஒரு நாள் சுவாசிப்பதற்கு காற்று இல்லாமல் நான் மரித்துப் போகக்கூடும். அப்போது ஊரெங்கும் சூறைக்காற்று வீசினாலும், எனது சுவாச கோசங்களை இயக்க முடியாதே!

இது போன்ற (இந்த அளவு கவிதை கலந்து இல்லாவிட்டாலும்) நிறைய சொல்லி விட்டார்கள். நாம் அனைவரும் ஒருநாள் சாகத் தான் போகிறோம். அதையே நினைத்துக் கொண்டு, தினம் தினம் சாக வேண்டுமா என்ன?

ஒரு ஜென் கவிதை இதைப் பற்றி மிக அழகாகப் பேசுகிறது.

How admirable!
to see lightning and not think
life is fleeting.
-- Basho

இது தான் என் நிலையும் கூட. அதனால் தான் Dylan Thomas எழுதிய இந்த வரிகள் எனது மனதுக்கு மிகவும் நெருக்கம்.
 
Do not go gentle into that good night,
Old age should burn and rave at close of day;
Rage, rage against the dying of the light.

Monday, 7 March 2022

அறிவியலும் ஆத்திகமும்

 2202-03-07

அறிவியலும் ஆத்திகமும்


ஆத்திகம்: எல்லாவற்றையும் படைத்த கடவுளைப் படைத்தது யார் அல்லது எது?

அறிவியல்: எல்லாம் உருவாகக் காரணமான விதிகள் எப்படி உருவாகின?

ஆத்திகத்தின் பார்வையில் கடவுளைச் சுயம்பு என்று சொல்வதன் மூலம் தப்பித்துக் கொள்ளலாம்.

ஆனால் அறிவியல் இயற்கை (இயல்பியல்) விதிகள் சுயம்பு என்று சொல்ல முடியாது. ஏனெனில் இயற்கை விதிகள் என்பன நாம் பார்க்கும் பிரபஞ்சத்தில் தோன்றும் ஒழுங்குகளை (regularities) பாங்குகளைக் (patterns) கொண்டு இயற்கையின் இருப்பின் மேல் நாம் கொடுக்கும் (conceptual layer) ஒரு மாதிரியாகும் (model). எனவே அவை வெறுமையில் (nothing / void) இருந்து தோன்ற வழியில்லை (such models / conceptual layers are also expressions of the existence).

மேலும் மாதிரி / விதிகள் (model / laws) எதையும் உருவாக்க (create) முடியாது என்பது பொது அறிவாகும். ஒரு மாமரத்தைப் பார்த்து நாம் உருவாக்கும் மாமரச் சிலை அல்லது ஓவியம் நல்ல மாதிரியாக (good model) இருக்கலாம். ஆனால் அது காய்க்காது.

ஆத்திகர்களின் நம்பிக்கையைக் கிண்டல் செய்யும் அறிவியல் அறிஞர்கள் தங்களின் அதை விட மோசமான நம்பிக்கையை உணர முடியவில்லை; உணர மறுக்கிறார்கள். என்றாலும் சில அறிவியல் அறிஞர்கள் உண்மையை (கீழ்க்கண்ட கட்டுரையில் உள்ளவாறு) ஒப்புக் கொள்கிறார்கள்.

இது பரிசோதனை அறிவியலுக்கு (empirical science) எதிரானதும் அன்று; அதை ஏற்றுக் கொள்ளாததும் அன்று. 

பரிசோதனை அறிவியலின் சாதனைகள் அதனால் வந்த தொழில் நுட்ப வளர்ச்சிகள் அதனால் வந்த மாற்றங்கள் உண்மையில் ஒட்டு மொத்தத்தில் முன்னேற்றமா பின்னேற்றமா என்பது தனி விவாதம். 

உண்மையில் அப்பரிசோதனை அறிவியலின் படி (முக்கியமாக பரிணாம வளர்ச்சி அறிவியலின் படி) முன்னேற்றம் (progress) என்பதற்கே பொருளோ இடமோ இல்லை என்பது அறிவியல் அறிஞர்களால் ஒப்புக் கொள்ளப் பட்டுள்ளது.

ஆனால் பரிசோதனை அறிவியல் மனிதர்களின் அறிவாற்றலுக்கு ஆய்வுத் திறனுக்கு நல்ல எடுத்துக் காட்டு என்பதில் ஐயமில்லை. பெரும்பாலான அறிவியல் அறிஞர்கள் மாதிரியை உண்மை இருப்பு (model = reality) என்று எடுத்துக் கொள்வதிலும் அதை விட நிரூபிக்க முடியாத வெளியிருப்பை (objective external world) இருக்கிறது என்று நம்புவதிலும் குழம்பி நிற்கிறர்கள் அப்படியான குழப்பத்தையும் உணரவில்லை என்பதே இங்கு சுட்டிக் காட்டப் படுகிறது.

Yes, there is no need for a God to create the universe.

Because universe is not created. It IS. It appears to be created in our model of the universe. Only our model (our interpretation of our observations and calculations) suggests that the universe was created. Universe doesn't come to us and say that it was created in the direct experience.

We confuse the model with the reality.

One may say all we have is model; all we can have is model; all we can ever hope to have is model. That may be so. But, that doesn't make the model = reality.


Excerpts:

In his new book, Stephen Hawking reiterates that there is no big gap in the scientific account of the big bang. The laws of physics can explain, he says, how a universe of space, time and matter could emerge spontaneously, without the need for God. And most cosmologists agree: we don't need a god-of-the-gaps to make the big bang go bang. It can happen as part of a natural process. A much tougher problem now looms, however. What is the source of those ingenious laws that enable a universe to pop into being from nothing?

Traditionally, scientists have supposed that the laws of physics were simply imprinted on the universe at its birth, like a maker's mark. As to their origin, well, that was left unexplained.

...

Can the multiverse provide a complete and closed account of all physical existence? Not quite. The multiverse comes with a lot of baggage, such as an overarching space and time to host all those bangs, a universe-generating mechanism to trigger them, physical fields to populate the universes with material stuff, and a selection of forces to make things happen. Cosmologists embrace these features by envisaging sweeping "meta-laws" that pervade the multiverse and spawn specific bylaws on a universe-by-universe basis. The meta-laws themselves remain unexplained – eternal, immutable transcendent entities that just happen to exist and must simply be accepted as given. In that respect the meta-laws have a similar status to an unexplained transcendent god.

...

there is no compelling need for a supernatural being or prime mover to start the universe off. But when it comes to the laws that explain the big bang, we are in murkier waters.

Sunday, 6 March 2022

போர் போகும் போக்கு...

 2022-03-06

போர் போகும் போக்கு


திருவிளையாடல் பாணியில்:

சிவன் (கோயில் மண்டபப் புலவராக): பிரிக்க முடியாதது எது?

தருமி: மனிதரும் போரும்!

மனிதரும் போரும் பிரிக்க முடியாதது என்பது உண்மை என்றால் அதன் மறுதலை மனிதரும் அமைதியும் பிரிக்க முடியாதது என்பதும் உண்மை ஆகும்.

போரும் அமைதியும் மனித குல வரலாற்றை வடித்தெடுத்து வந்துள்ளன என்பதை நாம் அனைவரும் அறிவோம். 

மனிதர்கள் போரைப் போற்றியும் (போர்ப் பரணி) வெறுத்தும் (அசோகர்) வந்துள்ளார்கள். எனவே போர் முற்றிலும் தவிர்க்கப் பட முடியவில்லை. இனிமேலும் தவிர்க்கப் பட முடியும் என்று தோன்றவில்லை.

ஓர் எரிமலை திடீரென்று ஒரு நாள் வெடித்து விடுவதில்லை. அதற்குப் பல மாதம், ஆண்டுகளுக்கு முன்பிருந்தே அழுத்தம் கூடி வருகிறது.

நிலநடுக்கமும் அவ்வாறே. நிலத்தட்டுகள் ஒன்றோடொன்று மோதி உராய்ந்து கொண்டு பல ஆண்டுகளாக முத்தாய்ப்பு நடத்த பின் தான் நடுங்குகிறது.

மனிதர்களின் செயல்பாடுகளும் (போர் உள்பட) அதே போல் தான். மனிதர்கள் தங்கள் விருப்பத்திற்கேற்ப செயல்படலாம் என்பதில் அவர்கள் விருப்பமும் அப்படிச் செயல்படலாம் என்ற நினைப்பும் எல்லாம் இயற்கையில் தானாக நடக்கின்றன. 

மனிதன் தான் வாழ்வை நடத்துவதாக நினைத்துக் கொள்வதும் வரலாற்றை உருவாக்குவதாக, இயக்குவதாக நினைத்துக் கொள்வதும் அவ்வாறே. இப்படி எழுதுவதும் அவ்விதமே.

இதை ஒரு புறம் மனதில் வைத்துக் கொண்டு, போரின் வரலாற்றைப் பார்த்தால், போர் இனி எப்படிப் போகும் என்று ஊகிக்கலாம்.

கையால் சண்டை போட்டு கழுத்தை நெரித்து அல்லது தலையில் கல்லைப் போட்டு ஒருவன் எத்தனை பேரைக் கொல்ல முடியும்?

அட, முகத்துக்கு முகம் பார்த்துச் சண்டை போட்டுக் கத்தியால் குத்தித்தான் ஒருவன் எவ்வளவு பேரைக் கொல்ல முடியும்? அதிலும் எதிராளி உயிருக்குப் பயந்து ஆயுதத்தைப் போட்டு விட்டுச் சரணடைந்து குனிந்து நின்றால் கழுத்தை வெட்டிக் கொல்ல எத்தனை பேருக்கு மனம் வரும்? 

முதல் உலகப் போரிலும் இரண்டாம் உலகப் போரிலும் தூப்பாக்கியால் தூர இருந்து சுட்டுக் கொல்வது எப்படி எதிர்பார்த்த அளவு நடக்கவில்லை என்பது சான்றுகளுடன் Humankind - A Hopeful History என்ற நூலில் விளக்கப் பட்டுள்ளது.

இரண்டு உலகப் போர்களிலும் பெருமளவு கொல்லப்பட்டவர்கள் பீரங்கி, விமானத் தாக்குதால் தான் என்றும் சொல்லப்படுகிறது.

அதாவது மனிதனின் இயல்பான மனசாட்சி எழுவதற்கு இடமில்லாமல், கொல்லப்படுவர்களை நேரடியாகப் பார்க்க வழியில்லாமல் இருக்கும் போது தான் கொத்து கொத்தாக மனிதர்களைக் கொல்ல முடிந்துள்ளது.

நேருக்கு நேர் நின்று ஏறத்தாழ சமவலிமை, வாய்ப்புடன் நடந்த‌ போர் வீரம் போற்றப்பட்ட பழம் காலம் வேறு. இன்று நடக்கும் பொத்தானை அழுத்திக் குண்டு மழை பெய்து, ஏவுகணைகளை ஏவி நடக்கும் கோழைப் போர் வேறு. 

இன்று அது மிக வேகமாக அதிகரித்துள்ளது. ஆளில்லா விமானங்களை ஆயிரக்கணக்கான மைல்களுக்கு அப்பால் இருந்து இயக்கிக் கொன்று குவித்து விட்டு உடலில் தூசி கூடப் படாமல் வழக்கம் போல் உண்டு உறங்கி எழுந்து மீண்டும் எந்த ஆபத்தும் இல்லாமல் பொத்தனை அழுத்தி பொசுக்கித் தள்ளலாம்.

வேட்டையாடி விலங்கைக் கொல்லும் ஆப்பிரிக்கப் புதர்ப் பழங்குடியினர் முதலில் இறந்த விலங்கு தங்களை வாழ்விக்கப் போவதற்காக அதனிடம் மன்னிப்பைக் கோரிச் சிறு சடங்கு நடத்துகிறார்கள். அதற்கும் வீட்டில் வளரும் கோழி, ஆடு, பன்றி, மாட்டைக் கொன்று தின்பதற்கும் இன்று பண்ணைகளில் வளர்க்கப் பட்டுத் தொழிற்சாலைகளில் இயந்திரங்களால் கொல்லப் பட்டு வரும் இறைச்சியைத் தின்பற்கும் உள்ள வேறுபாடு எவ்வளவு?

அதுபோல் போரும் இயந்திர மயமாகி (industrialized) மனசாட்சியைப் புதைத்து விட்டது. வீரத்திற்கு வேலை இல்லாமல் செய்து விட்டது. வீரம் போனதால் விவேகமும் போய் விட்டது.

அடுத்த கட்டம் (ஏற்கனவே பகுதியளவு நடந்து கொண்டுள்ளது) தானியங்கி இயந்திரமயமாகுதல் (ரோபாட்) தான்.

தற்போது ரோபாட்டைப் பயன்படுத்தி நடக்கும் தாக்குதல்கள் பாராளுமன்ற விவாதத்திற்கு ஒப்புதலுக்கு வருவதே இல்லை. இதுதான் வருங்காலத்தில் மேலும் மேலும் நடக்கும்.
 
போர் என்றாலே பொய்ப் பிரச்சாரம் (எல்லாப் பக்கங்களுக்கும்) நடக்கும் என்பது போக, போரே நடக்குதா நடக்கவில்லையா என்று தெரியாமல் போனாலும் போகலாம். இதுவும் ஏற்கனவே நடந்து வருகின்றது.

அது மட்டுமல்லாது இன்று போரை அறிவிப்பவர்கள் யாரும் போர்க்களத்தில் நின்று போர்  செய்வதில்லை என்பதால் அவர்களுக்குத் தனிப்பட்ட ஆபத்து இல்லை. They don't have their skin in the game. ஊரான் வீட்டுக் காசில் பங்குச் சந்தையில் புகுந்து விளையாடுவது (investment bankers) போல் தான்.

ஆயுதம் தயாரிக்கும் தொழிற்சாலைகள், அதன் பங்கு விற்பனைகள் என்று போர் நாட்டைப் பாதுகாக்க, உரிமைக்காக நடந்தது போக அந்தப் போர்வையில் போருக்காக போர் நடக்கிறது.

விளையாட்டு (sports) என்பது எப்படி ஒரு வணிகமயமாகி வீணாகி விட்டதோ அதை விட மோசமாகப் போர் என்பது புரையோடிய‌ அயோக்கியத் தொழில் வணிகமாகி விட்டது.

எப்படி இருந்தாலும் போரில் வீரமோ மனச்சாட்சியோ மீண்டும் நுழைவதற்கு வாய்ப்பு இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. அதனால் வருங்காலத்தில் போர்க் கொடுமைகளும் அழிவும் அதிகரிக்கவே செய்யும் என்று தோன்றுகிறது.

ஆல்பர்ட் ஐன்ஸ்டைன் சொன்னது போல், மூன்றாம் உலகப் போர் எப்படி நடக்குமோ தெரியவில்லை, ஆனால் நான்காம் உலகப் போர் (அதாவது கோள வெப்பமயமாதலால் வரும் பேரழிவில் தப்பியவர்கள்) கற்களை வீசி நடக்கும் என்று வந்தால் ஒரு வேளை வீரம், விவேகம், மனசாட்சிக்குப் போரில் மறுவாழ்வு வரலாம்.


***

Friday, 4 March 2022

The Model of Reality IS NOT the Reality

 2022-03-04

The Model of Reality IS NOT the Reality


Deva:

2022-02-28

Excerpts:

 

IS THERE A GOD? - Brief Answers to the Big Questions - Stephen Hawking

 

Cosmic cookbook

 

1. The first is matter—stuff that has mass.

2. The second is energy

3. The third thing we need to build a universe is space.

 

So where could all this matter, energy and space come from?

insights of  Albert Einstein.  Einstein realised something quite extraordinary: that two of the main ingredients needed to make a universe —mass and energy—are basically the same thing, two sides of the same coin if you like. His famous equation E = mc(2)  simply means that mass can be thought

of as a kind of energy, and vice versa. So instead of three ingredients, we can now say that the universe has just two: energy and space.

 

where did all this energy and space come from?  - Big Bang.

 

The secret lies in one of the strangest facts about our cosmos. The laws of physics demand the existence of something called “negative energy.

 

Simple analogy

 

Imagine a man wants to build a hill on a flat piece of land. The hill will represent the universe. To make this hill he digs a hole in the ground and uses that soil to dig his hill. But of course he’s not just making a hill —he’s also making a hole, in effect a negative version of the hill. The stuff that

was in the hole has now become the hill, so it all perfectly balances out. This is the principle behind what happened at the beginning of the universe.

 

When the Big Bang produced a massive amount of positive energy, it simultaneously produced the same amount of negative energy. In this way, the positive and the negative add up to zero, always. It’s another law of nature.

 

So where is all this negative energy today? It’s in the third ingredient in our cosmic cookbook: it’s in space.

 

This may sound odd, but according to the laws of nature concerning gravity and motion—laws that are among the oldest in science—space itself is a vast store of negative energy. Enough to ensure that everything adds up to zero.

 

The positive side of things—the mass and energy we see today—is like the hill. The corresponding hole, or

negative side of things, is spread throughout space.

 

So what does this mean in our quest to find out if there is a God? It means that if the universe adds up to nothing, then you don’t need a God to create it. The universe is the ultimate free lunch.

When people ask me if a God created the universe, I tell them that the question itself makes no sense. Time didn’t exist before the Big Bang so there is no time for God to make the universe in. It’s like asking for directions to the edge of the Earth—the Earth is a sphere that doesn’t have an edge, so looking for it is a futile exercise.

 

Finally

 

No heaven and afterlife either. when we die we return to dust.  we live on, in our influence, and in our genes that we pass on to our children.


Thol:

Yes, there is no need for a God to create the universe.

Because universe is not created. It IS. It appears to be created in our model of the universe. Only our model (our interpretation of our observation and calculation) suggests that the universe was created. Universe doesn't come to us and say that it was created in our direct experience.

We confuse the model with the reality.

One may say all we have is model; all we can have is model; all we can ever hope to have is model. That may be so. But, that doesn't make the model = reality.

According to Hawking's logic (that a hole is created when a mountain is built), big bang should have a counterpart of big crunch. Where is it? How to verify?

We forget that the laws of physics will not create the universe or anything for that matter. The laws of physics (or chemistry...) are our models built on our observations. Of course it is verified and confirmed by predicting based on the model. That only verifies our model and says nothing about what and how things really ARE.

Big bang itself is a model (projected calculation) based on our observations.

We will never confuse a map of Chennai with actual Chennai. If a map of Chennai helps me correctly to find a street / house, I will not assume that the map is Chennai. But, we readily assume our model of reality is the reality!

Book extract:

Materialism and science

It is important to keep in mind the difference between materialism as a metaphysics and scientific theories as models. Many people – including many scientists – easily confuse the two, mistakenly construing the empirical evidence collected from nature through the scientific method to lend direct support to the materialist metaphysics. Were that to be so, materialism wouldn’t be a psychosocial phenomenon, but a scientific conclusion. However, that is not so. Empirical data proves the models of science under certain conditions, not the metaphysical interpretation of such models. Allow me to elaborate on this.

The scientific method allows us to study and model the observable patterns and regularities of nature. For instance, the observation that objects consistently fall when dropped – a regularity observed anywhere on the surface of the planet – allows us to infer the law of gravity. The observation that crystals form according to symmetrical shapes allows us to infer specific patterns of crystallization for different materials. By observing the consistency of these patterns and regularities, we can create mathematical models capturing them, run such models as computer simulations, and then predict how similar phenomena will unfold in the future. Such an ability to model and predict the phenomena of nature lies at the heart of the technological prowess of our civilization and represents the main social value-add of science.
 
But our ability to model the patterns and regularities of reality tells us little about the underlying nature of things. Scientific modeling is useful for informing us how one thing or phenomenon relates to another thing or phenomenon – this being precisely what mathematical equations do – but it cannot tell us what these things or phenomena fundamentally are in and by themselves. The reason is simple: science can only explain one thing in terms of another thing; it can only explicate and characterize a certain phenomenon in terms of its relative differences with respect to another phenomenon.

For instance, it only makes sense to characterize a positive electric charge relative to a negative electric charge; positive charges are defined in terms of their differences of behavior when compared to the behavior of negative charges, and the other way around. Another example: science can explain a body in terms of tissues; tissues in terms of cells; cells in terms of molecules; molecules in terms of atoms; and atoms in terms of subatomic particles. But then it can only explain one subatomic particle in terms of another, by highlighting their relative differences. Science cannot explain the fundamental nature of what a subatomic particle is in itself, since all scientific explanations need a frame of reference to provide contrasts. 

Capturing the observable patterns and regularities of the elements of reality, relative to each other, is an empirical and scientific question. But pondering about the fundamental nature of these elements is not; it is a philosophical question. The problem is that, in recent decades, scientists who have little or no understanding of philosophy have begun to believe that science alone can replace philosophy. This dangerous combination of ignorance and hubris has done our culture an enormous disservice, which was exacerbated by the fact that scientists are over-represented in our society’s acknowledged intellectual elite, to the detriment of artists, poets, psychologists, philosophers, etc. 

Childishly emboldened by the technological success achieved by our civilization, many scientists have begun to believe that the scientific method suffices to provide us with a complete account of the nature of existence – that is, with a complete ontology. In doing so, they have failed to see that they are simply assuming a certain metaphysics – namely, materialism – without giving it due thought. They have failed to see that the ability to predict how things behave with respect to one another says little about what things fundamentally are. 

We, as a society, are guilty, by ignorance or omission, of allowing science to outreach its boundaries on the basis of the equivocated assumption that technological prowess is proof of some deep scientific understanding of the underlying nature of reality. Let us put this in context with an analogy: one needs to know nothing about computer architecture or software in order to play a computer game well and even win; just watch a five-year-old kid. Playing a computer game only requires an ability to understand and predict how the elements of the game behave relative to one another: if your character shoots that spot, it scores points; if your character touches that wall, it dies; etc. It requires no understanding whatsoever of the underlying machine and code upon which the game runs. You can be a champion player without having a clue about Central Processing Units (CPU), Random-Access Memories (RAM), Universal Serial Buses (USB), or any of the esoteric computer engineering that makes the game possible. All this engineering transcends the ‘reality’ accessible empirically from within the game. 

Yet, the scientific method limits itself to what is empirically and ordinarily observed from within the ‘game’ of reality. Scientific modeling requires little or no understanding of the underlying nature of reality in exactly the same way that a gamer needs little or no understanding of the computer’s underlying architecture in order to win the game. It only requires an understanding of how the elements of the ‘game,’ accessed empirically from within the ‘game’ itself, unfold relative to one another.

On the other hand, to infer things about what underlies the ‘game’ – in other words, to construct a metaphysics about the fundamental nature of reality – demands more than the empirical methods of science. Indeed, it demands a kind of disciplined introspection that critically assesses not only the elements observed, but also the observer, the process of observation, and the interplay between the three in a holistic manner; an introspection that, as such, seeks to see through the ‘game.’ The construction of a metaphysics demands, thus, the methods of philosophy. 

Our culture has become so blindly enamored with technology that we allowed science, on the basis of a misunderstanding, to be overrepresented in our intellectual elite. The damaging consequences of this mistake are felt with increasing intensity in the culture, in the form of a materialist paradigm that, while unsubstantiated – as I will attempt to show in this and subsequent chapters – dissolves all meaning and hope out of human life. It is time we corrected this. 

It is time we understood that physics, while valuable and extremely important, just models the elements of the ‘game’: where to shoot, which wall to avoid, etc. The true underlying nature of reality – the inner workings of the computer running the game – is an issue of metaphysics; an issue of philosophy. It  requires different methods to be properly assessed and understood. 

For as long as scientists like Stephen Hawking (sender's note: he claimed philosophy is dead) are allowed to make preposterous pseudo-philosophical pronouncements and not be either ignored or thoroughly ridiculed by the mainstream media – in exactly the same way that, say, a famous artist would be ridiculed or ignored for making pseudo-scientific statements – our culture will fail to understand the nature of our predicament. 
    - Book: Why Materialism Is Baloney
    - Author: Bernardo Kastrup


From the Foreword to the above book:

As such, it is regrettable that some practitioners of science – and even some philosophers of science – have now taken on the attitude that scientism is the only valid approach to
human knowledge. The idea that science, and science alone, exhausts the human potential has grown into a boy too big for his britches. Behind this monstrous presumption is the highly metaphysical view of materialism. One should make no mistake here: metaphysical beliefs distort science, for any kind of metaphysics is, in and of itself, contradictory to science’s own purposes as an open-ended search for truth. That does not mean a scientist cannot have a metaphysical view; but this view cannot impinge on the interpretation of  observations. Scientism today is doing what the Church did in the fifteenth century: forcing theory to fit a predetermined metaphysics

In the pursuit of an external truth, scientistic materialism has forgotten the internal, most fundamental reality of human existence: we can know nothing but that which appears in our own mind. Our mind is our reality and, when we attempt to reify either the subject or the object, we chase our own tail at light speed. The ontological vertigo produced by this exercise has extended to the point where materialist philosophers, such as Daniel Dennett, Owen Flannigan, and Pamela and Paul Churchland, tell us that consciousness itself does not exist. And, as if this were not enough, they utter this pronouncement with the smugness and self-assuredness of a Pat Robertson or Jerry Falwell.

How can anyone of us take seriously someone who stands up and pronounces that his or her own mind does not exist? Truly, this is a kōan worthy of a Zen Patriarch. It is, in fact, the very opposite of not only Buddhist thinking, but also common sense. And not a common sense based merely on the obvious, but on the most primal reality of the
human condition.
    Shogaku Zenshin Stephen Echard Musgrave Roshi. 
    Director of the Zen Institute of San Diego, California. 
    Author of Zen Buddhism, Its Practice and the Transcendental Mind.

Tuesday, 1 March 2022

Morality - Advaithi

 

2022-02-28

Morality - Advaithi


Shan:

"Morality, as far as I could see, originates in atheism and the realisation that no higher power is coming along to feed the hungry or lift the fallen. Mercy is left entirely to us."

    - Barbara Ehrenreich


Thol:


I searched and found the above quote in this 'edited extract from Living With A Wild God: A Non-Believer's Search For The Truth About Everything, by Barbara Ehrenreich'.

As many times stressed in our discussions, what we make of our experience is the difference. Similar 'mystical' (as Barbara had when she was 17) experiences led other people to pursue a different path and they made sense of their experiences in a completely different way. Which or who is right? Under one interpretation of such experience questions (and answers) like this, will drop away.

"Ah, you say, this is all in your mind. And you are right to be sceptical; I expect no less. It is in my mind, which is a less than perfect instrument. But this is what appears to be the purpose of my mind, and no doubt yours as well, its designated function beyond all the mundane calculations: to condense all the chaos and mystery of the world into a palpable Other or Others, not necessarily because we love it, and certainly not out of any intention to "worship" it. But because ultimately we may have no choice in this matter. I have the impression, growing out of the experiences chronicled here, that it may be seeking us out." (last paragraph from the above extract)

I would like to end the above as '... IT (nature) is seeking it-self out'. 

Shan (as he told me) had a few 'mystical' experiences. I had none. But, as I explored and connected the dots, I understood every experience is special; if one wants to call them 'mystical', they are. 

The experience is the only reality we have. What we infer from that varies. Finding out which inference makes sense, simple, parsimonious etc is like a detective work. You don't conclude your investigation with just one evidence / pointer / circumstantial match / gut feeling... You need many and they should back up each other / hang together in a consistent way. As Sherlock Holmes would say, 'When you have eliminated all which is impossible, then whatever remains, however improbable, must be the truth'. 

The logical analysis part of Advaita is doing the same by eliminating one by one as (neti neti - not this, not that) like you are not the body, you are not the mind...

***

As to the quote ("Morality, as far as I could see, originates in atheism and the realisation that no higher power is coming along to feed the hungry or lift the fallen."), it is a bit disappointing that a well thinking author could not see that belief or disbelief in God may or may not be the source of one's morality. An atheist can be immoral and a theist can be moral and vice versa. This is our day to day experience. 
===========

Morality (from Latin: moralitas, lit. 'manner, character, proper behavior') is the differentiation of intentions, decisions and actions between those that are distinguished as proper (right) and those that are improper (wrong).[1] Morality can be a body of standards or principles derived from a code of conduct from a particular philosophy, religion or culture, or it can derive from a standard that a person believes should be universal.[2] Morality may also be specifically synonymous with "goodness" or "rightness".
===========

Though morality can be derived from many (second order) sources like philosophy, religion, culture etc., ultimately all of them evolved for and by our social-living (சமூக வாழ்க்கை) . So, that is its real source (origin).

***

Thanks to Shan for sending this quote and helping me learn about this. It is good we have a talented opponent (in understanding the nature of reality) in our group to stimulate exploration.

Even though I would like Shan to appreciate the logical consistency in my writings, I much prefer he doesn't agree with me and keep throwing challenges!

2022-03-01

Shan:

I need to explain the mystical experiences I have had. Typically, my state of mind is driven by external events. I feed happy if read a good book, eat good food, when near the sea, etc. Similarly I feel sad when something bad happens. Non-typically, I also feel sad or happy without any external triggers. In almost all such cases, the cause was not proximate but happened a few hours or even a few days ago. A careful analysis of my state of mind reveals the cause and the causal chain for the state of my mind.

There are very few exceptions to this and these are what I consider 'mystical' experiences. Without going into details of these experiences, there experiences are also based on certain physical things except that the causal connection is not well established. I am not converting these mystical experiences into quotidian events for the sake of argument. I do consider them exceptional events. At the same time, I have reasons to believe that these are based on physical events and nothing more.

I do appreciate the logical consistency of your conjectures. Here are a few more logically consistent conjectures that are not disprovable for you to mull over.

1. Everything we see and perceive was created just 3.2495..... seconds ago. So, all the history books, fossil records to cosmic background radiation were not things that evolved over a period of time but created in situ.

2. We all live in a simulation. Could be that the simulators are also simulated ad infinitum...

3. Thol's conjectures about the nature of reality.

4. No one exists except Shan.

5. No one exists (this may be easy to disprove but not really. If you can get your hands on the book On Having No Head: Zen and the Rediscovery of the Obvious Douglas Harding, please read it in case you have not read it earlier. In it argues that none of us have have heads but have arms and legs and so on. He means this not figuratively but literally. It is very difficult to counter his arguments.

All of the above are self consistent. In case you wonder why I have not included science in this, it is not a self consistent system. So, it does not count.

Thol:

It is not enough to list arbitrarily made-up 'consistent' conjectures. We need to use our direct experience (the only given) and method-of-inference (logic, reason, intuition, simplicity, no or less assumptions, parsimony, verifiable by others using the same method...) to justify them. That is how you prove (get convinced) or disprove them. 

This proof / disproof is of different class (category) from the empirical proof of scientific models. This class of proof is more real as the inference is made by each person. There is no need to learn higher mathematics or believe experts (as we do in scientific models).

By the way, I didn't mean 'the logical consistency' of my statements alone but also the method-of-inference.

The experience is the only reality we have. What we infer from that varies. Finding out which inference makes sense, simple, parsimonious etc is like a detective work. You don't conclude your investigation with just one evidence / pointer / circumstantial match / gut feeling... You need many and they should back up each other / hang together in a consistent way. As Sherlock Holmes would say, 'When you have eliminated all which is impossible, then whatever remains, however improbable, must be the truth'. 

The logical analysis part of Advaita is doing the same by eliminating one by one as (neti neti - not this, not that) like you are not the body, you are not the mind...

Do you think your logically consistent conjectures (1 and 2) qualify to the above? I don't think so. 

But in a way no. 1 can be seen (through) by each person that past, present and future all appear at this instant (moment) only. This is the direct experience (proof) without any assumption, conceptual musing etc. In fact, this is consistent with the 'block universe' which is the logical result (accepted by the scientific community) of Albert Einstein's General Theory of Relativity (there is no space and time but only space-time).

I assert no. 3 qualifies.

No.4 is the logical conclusion if we follow the materialism that everything we perceive is the hallucination (copy of the supposed external world) within our brains. This is absurd and doesn't qualify to direct experience. Science (materialist metaphysics) is inconsistent precisely because of this. There may be other inconsistencies between its models like  standard model and quantum mechanics etc. Worth reading the following.

No. 5 - I have read and known about Douglas Harding's headless method. It may sound weird but it is as simple as 'lip cannot kiss itself' and 'finger tip cannot touch itself' and so on. In anthropological research there is a discussion about when we got our sense-of-self and one of the points is that it started only when we saw our face (head) in some reflective surface like water. It is in the book 'User Illusion'. I had written about this book (to you, maybe in 2006/2007/2008) many years ago. 

The 'headless' experiment is supposed to work like Zen koans, to shock you out of your dream. We can ridicule headless experiment like we can Zen koans (for example, the clap of one hand). I would say it (headless experiment) is better than Zen koan and available to direct experience minus assumptions (that is a very big ask).

One can say it is weird that we want to ditch our direct experience and believe in inconsistent science (here I mean the materialist metaphysics mainly not empirically verified scientific models)Any inconsistencies between the models may be resolved as we make progress and changing the metaphysics will actually help that progress. An advaithi (they come in many flavours) can be a real friend of science, personal and social betterment and also a strong and effective enemy of organized religions, superstitions and all manner of exploitation.

When sometimes it is said 'no one exists' in these discussions, it means 'no separate entities' exist as we usually think. It is similar to saying this world is an illusion. It doesn't mean the world doesn't exist but it doesn't exist as we usually think - as a collection of separate objects; it only appears so. It is like saying a mirage is an illusion. But we see the mirage. It is there. But, it is not what we think (see as) it is (water).

We have to use the available (known) words to convey the new perspective but with a slight twist in the meaning.

Even in our day-to-day learning we build on what we learnt before. If we forget arithmetic we cannot do calculus. Similarly, we have to keep all the threads of our discussions in the mind to make sense and to 'see through' the game / play.

Thanks again Shan for triggering this output. From one side this can be viewed as 'Thol's conjectures about the nature of reality' in a personal way. But, from the other side, it can be seen as evolving in the interaction impersonally like any other natural process.